Μία και μοναδική

Μία και μοναδική

Ρώτησα πρωί την ‘Ανοιξη, ποιο είναι το λουλούδι

που τόσο όμορφα μοσχοβολά, η πόρτα σαν ανοίγει;

Απέφυγε η Άνοιξη, άμεσα να απαντήσει

μου είπε με δροσερή φωνή, πουλί θα στο λαλήσει.

Ρώτησα τον γαλάζιο ουρανό, ποιο είναι το αγγελούδι

με την κελαρυστή φωνή, και το γλυκό τραγούδι;

Απέφυγε κι αυτός, αμέσως να απαντήσει

θα μάθεις σύντομα θα δεις, πουλί θα στο λαλήσει

Ρώτησα τον ήλιο τον καυτό, κοντά στο μεσημέρι

ποιο είναι το αστέρι που φεγγοβολά η πόρτα σαν ανοίγει;

ούτως κι αυτός μου απάντησε, λύνοντας την απορία

μα μου είπε με ζεστή φωνή, θα σου μιλήσει η ιστορία.

Ρώτησα το άστρο εκεί ψηλά, ποια είναι αυτή γυναίκα

που πότισε με χρώματα τη γη, κι ολάκερη την πλάση;

Μα χαμογέλασε κρυφά, και μου είπε με την καρδιά του

θα μάθεις σύντομα θα δεις, και πέταξε απ’ τη χαρά του.  

Ρώτησα λίγο πριν νυχτώσει, πουλί που κελαηδούσε

αυθόρμητα αυτό με απάντησε, τις λέξεις δε μετρούσε:

Είναι η αγάπη, η στοργή,

το πάθος η φροντίδα,

όλου του κόσμου τα καλά,

μοναδική μαγεία.

Χαμόγελο θα σου χαρίζει

για όσο περπατά στη γη

τη λάμψη μες τα μάτια της

θα βλέπεις κάθε αυγή

Μονάχα τη λατρεία της

θα θέλει να σου προσφέρει

γιατί είναι μία και μοναδική

αυτή που σ’ έχει φέρει.

Αυτή που σ’ έχει φέρει στη ζωή

και πάντα θα σε λατρεύει

έχει όνομα γλυκό,

τα πάντα να γιατρεύει

Μανούλα, μάνα και μαμά

πλέον θα την αποκαλείς

κι αυτή θα λιώνει στο άκουσμα

της δική σου της φωνής.

Να το θυμάσαι ενδελεχώς, η αγάπη που σου τρέφει

θα σε ακολουθεί παντοτινά, ποτέ δε θα στερέψει

το χαμόγελο που σου χάριζε, η μαμά σου κάθε ώρα

χαρά να γίνει, συντροφιά, στα δύσκολα, στην μπόρα.

Στην καινούρια μου συνάδελφο Βασιλική που πρόσφατα έγινε μανούλα…