Ήσουν εκεί...

Ήσουν εκεί...

Οι χτύποι της καρδιάς μου ζωντανέψαν  

Σαν το άγγιγμα του ανέμου χάιδεψε τα μαλλιά σου

Σαν ο ήλιος ζήλεψε τη λάμψη του προσώπου σου

Σαν το κόκκινά σου χείλη ροδίσανε το σούρουπο...

                                                                                Ήσουν εκεί...

Συμμέτοχος στην μοναξιά που μου ’στειλες απρόσμενα

Στο πεπρωμένο που δεν μπόρεσες  να ξεφύγεις

Στου άδικου τη φορεσιά, που ανόρεκτα σου εφόρεσαν

Στην ξέγνοιαστη και ανέμελη τη νιότη σου... ήσουν εκεί...

Ήσουν εκεί που κοίταζα, την ώρα της ανάγκης

Στο πίσω μπρος το γύρισμα, του ώμου  και της πλάτης

Στο ψέμα μου, στην όρεξη, στα λάθη, στα καλά μου

Όταν απεγνωσμένα έψαχνα, στην άδεια αγκαλιά μου

Ήσουν εκεί στο ύστερα, στο αύριο, το χθές

Στο πέταγμα, το άγγιγμα, το δήθεν, το δε θες

Σε κάθε τίναγμα μαλλιών, πετάρισμα βλεφαρίδων,

Σε κάθε χτύπο της καρδιάς, των διακαών ελπίδων...

                                                                                Ήσουν εκεί...

Στον πόνο, στη δίψα, στη χαρά

Στο ατέλειωτο ξενύχτι

Ουράνιο δώρο θεϊκό

Πηγή γεμάτη πλούτη

Ήσουν εκεί...  ήσουν εκεί...

Στο δάκρυ, στο γέλιο, στη χαρά

Στα όμορφα τραγούδια

Στο ποίημα, στη ζωγραφιά

Στα χρυσοκέντητα μαντήλια...

                                                                                Ήσουν  εκεί...

Ήσουν φτερό, ήσουν βροχή

Το δάκρυ, η ανάσα

Το χάδι, το οξυγόνο και η γιορτή

Ήσουν εκεί... ήσουν εκεί...

Μα αλίμονο σε αγάπησαν

Οι φτερωτοί αγγέλοι

Και σε έκλεψαν απ’ την αγκαλιά

Της γης και τη δική μου

Κοντά τους σε θέλανε και αυτοί, αλί

Ήσουν εκεί... μα θα’ σαι για πάντα εκεί.     

Ράντογλου Δημήτρης

Συγγραφή 29/10/2014

Πρώτη Επίσημη Δημοσίευση 29/10/2014 spathatos.blogspot.gr

Πρώτη Απαγγελία: ...........