κάπου σε κάποιο όνειρο...

 Κάπου σε κάποιο όνειρο...

 

Άνοιξα το παράθυρο

ο ήλιος για να έμπει

την άνοιξη να υποδεχτώ

μια μέρα σαν και τούτη

μα δεν ήσουνα εκεί...

 

Σε έψαξα στου περβαζιού την άκρη

μα το μόνο που κατάφερα

καυτό να τρέξει δάκρυ

έλειπες ακόμα κι από εκεί

που κούρνιαζες το βράδυ...

 

Βγήκα στο γνωστό το μονοπάτι

τα βήματα να αφουγκραστώ

μα ούτε κελάηδισμα πουλιού

δεν έφτανε στα αυτιά μου

οι νότες χάθηκαν κι αυτές στ’ ανέμου το υφάδι...

 

Πόνος βαθύς με πλάκωσε,

ματώνει η καρδιά μου

τα μάτια σου σαν έχασα

ραγίζει η ματιά μου

γιατί...

 

Το βλέμμα πέφτει στο κενό

εκεί που σε πρωτοείδα

ανέμελα να τρέχεις ζωηρά

με του ελαφιού τη χάρη

ανάλαφρα αγγίγματα στης γη το κατηφόρι...

 

Κάλεσα τη μοναξιά

να πιω μαζί παρέα

μα έγινε λιώμα αυτή

πολύ πριν από εμένα

το άδειο ποτήρι τα χείλη σου αναζητούσε....

 

Δεν άντεξε ούτε κι αυτή

τον άφατο τον πόνο

τρέχουν τα δάκρυα βροχή

χαλάζι με τον τόνο

δεν περιγράφεται αυτό με λίγες λέξεις μόνο...

 

Σε έψαξα στην άκρη του γιαλού

στου ορίζοντα την κόψη

μα και πάλι πουθενά

η χαρούμενή σου η όψη

πώς θα τη βγάλω μοναχός αναρωτιέμαι τώρα...

 

Δεν θέλω να το σκέφτομαι

πως έχεις φύγει πλέον

κάπου σε κάποιο όνειρο

θα έρθεις ξανά και πάλι

οι σκέψεις γίναν χίμαιρα πυκνές και με αρπάζουν...

 

Έλα κοντά μονάκριβο

να απαλύνεις στα κλεφτά

τον άμοιρο τον πόνο

με ένα απαλό σου χάδι

δείξε μου ένα μικρό σημάδι...

 

Δεν ξέρω αν σε πήρε ο βοριάς

το κύμα ή το ποτάμι

μα θα’ θελα να σουνα εδώ

να σβήσεις το σκοτάδι,

ο ήλιος να ξαναμπεί ζεστός

στο σπίτι μου και πάλι

να γίνω έμπλεος , θερμός

απ’ του φωτός τη χάρη,

να γεμίζει ολόκληρη η αγκαλιά

με λαμπερές ακτίνες

η άνοιξη να φέρει τη χαρά

αρώματα κι άνθη,

κι εσύ ψυχούλα μου μικρή

με της Θεάς τη χάρη

δίπλα μου να περπατάς

με αρχόντισσας καμάρι.

Φιλώτας Δήμου Αμυνταίου Φλώρινας

21/03/2023

Ρ.Δ